Беларусь простилась с Рыгором Бородулиным

Во вторник 4 марта в Красном костеле в Минске прошла церемония прощания с последним Народным поэтом Беларуси Рыгором Барадулиным. Сотни людей проводили в последний путь человека, который стал символом современной Беларуси, ее рупором, ее голосом и совестью. Настоящим патриотом старшего поколения, каких сегодня уже не рождается.
С 11 утра в Красном костеле проходила церемония прощания, панихида проходила сперва по греко-католической традиции (Бородулин причислял себя к униатам),  затем по римско-католической, которую отслужил митрополит Тадеуш Кондрусевич. Между панихидами звучала "Магутны Божа", многие люди плакали.

После того, как гроб с телом Народного поэта вынесли на улицу, прощальное слово сказал поэт Владимир Некляев, который поблагодарил всех собравшихся и сравнил Рыгора Бородулина с Якубом Коласом и Максимом Богдановичем.

"Глухому не раскажаш, як пяе салоўка, сляпому не пакажаш, як узыходзіць над салаўіным спевам сонца. А духоўна глухому, духоўна сляпому ды яшчэ й бязмоўнаму не давядзеш, што Рыгор Барадулін — гэткі самы цуд, як салаўіны спеў і ўзыход сонца... Але ёсць, дзякуй Богу, людзі не сляпыя і не глухія.

Ёсць беларусы не бязмоўныя, якія гэтымі днямі жалобна развітваюцца з паэтам незвычайнай моцы і красы, з чарадзеем беларускага слова — і разумеюць, з кім яны развітваюцца. Гэтак сама разумелі гэта беларусы, калі развітваліся з Багдановічам, з Купалам, з Коласам...

Першыя — Купала, Колас, Багдановіч — назаўсёды застануцца імі па праву першых. Ды ўжо сёння відавочна, што Барадулін  — роўны сярод роўных. Роўных яму няма сярод сучаснікаў. Ён адзіны, хто здолеў, як і першыя, увабраць у сябе ці не ўсю беларускую спрадвечнасць. Увесь народны дух.

Народ, як і паэт, якому ён прыналежыць, роўны сярод роўных толькі на сваёй зямлі з усім сваім. Са сваёй гісторыяй і будучыняй, са сваёй мовай, на якой чуе нас Бог — і ці прымае, ці не прымае нашы малітвы. Ўсім беларускім светам памолімся за нацыянальнга паэта, аднаго з найгодных сыноў беларускай зямлі і беларускіх нябёсаў... Дзякуй Богу, што ён даў нашай зямлі гэткага сына і вечная памяць Рыгору Барадуліну...".























Рыгор Бородулин ушел на 79-ом годом жизни два дня назад. Поэт завещал похоронить себя возле могилы матери, в Ушачах – на своей малой родине.

Фото автора