Вершы Боба Дылана пераклалi на беларускую мову

Пераклады твораў нобелеўскага лаўрэата зрабiлi Андрэй Хадановіч, Макc Шчур і Ян Максімюк.

Пра гэта паведамляе «Радыё Свабода».

На беларускай мове можна прачытаць наступныя вершы:

«Ліхі вястун» (The wicked messenger) у перакладзе Яна Максімюка.

Аднойчы быў ліхі вястун

Ад Ілія да нас прыйшоў

Сваім глуздом ён памнажаў нам

Ўсялякі хлуд і драбязу

Калі яго спыталі скуль ён

Ён тоўстым пальцам паківаў

Бо быў нямком і толькі лесьціў

У нашу залю не прыйшоў ён

За ёй зрабіў сабе начлег

Шматкроць было туды вяртаўся

А раз папросту ён прынёс

Паперыну ў руце з запіскай

Пякуць падэшвы чорт бяры!

Ах пачала спадаць лістота

І моры разышліся ўбок

І шмат супроць яго паўсталі

І мовілі ўсяго сем слоў

Каб у душу яму запалі:

Ня маеш добрых вестак — не вяшчай зусім

«Словы на вецер» (Blowing In The Wind)

Беларуская вэрсія адной з самых папулярных песьняў сёлетняга Нобэлеўскага ляўрэата па літаратуры ў перакладзе Андрэя Хадановіча.

Колькі дарог трэба людзям прайсьці,

Каб да людзей дарасьлі?

Колькі начэй над патопам ляціць

Голуб да роднай зямлі?

Колькі гарматаў страляцьме па нас,

Покуль ня знойдзем адказ?

Словы ў адказ толькі вецер нясе,

Толькі на вецер — усе.

Колькі гадоў мора точыць скалу,

Покуль ня рухне сама?

Колькі гадоў па пустэльні блукаць,

Покуль у душах турма?

Колькі, адводзячы вочы, казаць,

Быццам праблемы няма?

Словы ў адказ толькі вецер нясе,

Толькі на вецер — усе.

Колькі нам разам ляцець міма зор?

Вось тваё неба, пабач!

Колькі глухому патрэбна вушэй,

Каб адгукнуцца на плач?

Колькі сяброў скосяць кулі, пакуль

Сьцямім, што лепей бяз куль?

Словы ў адказ толькі вецер нясе,

Толькі на вецер — усе.

Антываенная песьня-пратэст Боба Дылана ў перакладзе Макса Шчура.

«Босы вайны» (Masters of War)

Дзе вы, босы вайны,

Вы, вытворцы гармат,

Лятакоў-хіжакоў,

Звышсучасных гранат?

Вас схаваў мур папер,

Чэкаў, вэксэляў стос,

Толькі, маскам на злосьць,

Я вас бачу наскрозь.

Будаваць, каб бурыць –

Ваш закон спракавет.

Толькі цацка для вас

Мне падораны сьвет.

Мне ў руку ўкладзяцё

Кулямёт – і “пакуль”,

І пабеглі кудысь,

Дзе ня чуеце куль.

Як той Юда калісь,

Што Хрыста падмануў,

Крычыцё: “Супраць нас

Сьвет прайграе вайну!”

Ды хлусьлівым вачам

Рады вы не дасьцё:

Там – дажджу каламуць,

Што цячэ ў вадасьцёк.

Вам гашэтак сваіх,

Праўда, не націскаць –

Сьмерць выходзіць за вас

Пакасіць сенажаць.

Вы з дамоў – ні на крок,

Калі кроў юнакоў

Недзе ўсмоктвае ўсьцяж

Брудам сьцелены роў.

Вы засеялі жах,

І наступствы жняце:

Людзі болей на сьвет

Не прыводзяць дзяцей!

Асудзілі вы тых,

Хто яшчэ і ня жыў:

Як атрутная кроў

Вам ня выцячэ з жыл?

Хто я ўласна такі,

Каб браць слова вось так?

Я для вас – абы-хто,

Непісьменны юнак.

Так, мне меней, чым вам,

Але ясна і мне:

Нават Збаўца такіх

Ад Сябе адштурхне.

І да грошай у вас –

Скуль такая любоў?

Ці за іх льга набыць

Адпушчэньне грахоў?

Не, як прыйдзе ваш скон,

За майно на зямлі

Вам ня вернуць душы,

Што ў лямбард вы здалі.

Так што – скону ўсім вам,

І як мага барзьдзей.

Сам труну правяду

Ў той бясколерны дзень,

А як спусьцяць яе

Ў найглыбейшую зь ям –

Пастаю, каб устаць

Не зарупіла вам.

Боб Дылан (нар. 1941) — культавая постаць амэрыканскай і сусьветнай поп-музыкі.

Пачынаючы з 1962 году, ён выдаў 37 студыйных альбомаў, пераважна са сваімі песьнямі, для якіх сам пісаў словы. Літаратурныя крытыкі ня раз зьвярталі ўвагу, што словы песьняў Боба Дылана зьяўляюцца паэзіяй найвышэйшай пробы і як такія заслугоўваюць прызнаньня літаратурнага сьвету. На працягу апошніх гадоў Боб Дылан, паводле букмэкераў, значыўся сярод найбольш імаверных кандыдатаў на Нобэлеўскую літаратурную прэмію.