Масква і Хутар

Заходняя Беларусь. Аграсядзіба. Нашы дні.

У размове ўдзельнічаюць турыстка з Масквы, дзядзька з суседняга хутару і гаспадар сядзібы.

Масквічка: - Ха-ха-ха!

Дзядзька з хутару: - А чаму вы ўсё сьмяіцёся? Весіла тутыка вам у нас?

Масквічка: - Да! Очень! Вы так смешно говорите по своему.

Дзядзька: - Мы???? Мы гаворым па простаму... Як бацькі навучыўшыі так і гаворым.

Масквічка: - Что вы сказали? Повторите! Я не все поняла! Кто был ваш папа?

Дзядзька: - А што я казаў? Нічога я ні казаўшы пра бацьку такога каб паўтарыць.

Масквічка зьвяртаецца да гаспадара сядзібы:

- Вы можете перевести?

Гаспадар: - Каго?

Масквічка: - Перевести!

Гаспадар: - Куды?

Масквічка: - В смысле?

Гаспадар: - Куды перавесьці?

Масквічка: - Перестаньте! Вы же меня должны понимать!

Гаспадар: - Чаму?

Масквичка: - Все... Не смешно.

Гаспадар: - А, так вам чем-то помочь?

За "смешно говорите" нада атвічаць, а як інакш?

Севярын Квяткоўскі, facebook.com