Вяйшнорыi — гэта дадатковыя пляцоўкі для распаўсюду карыснай для грамадзтва інфармацыі.
Пішу як рэзыдэнт Вяйшнорыі да новаабраных дэпутатаў Сойму.
Па-першае, гумару катастрафічна не хапае ў Беларусі. «Як вы можаце сьмяяцца, калі вакол такое творыцца!». Нібыта панурасьць чамусьці дапамагала. Сур’ёзнае па зьмесьце часта больш эфэктыўнае, калі забаўнае па форме.
Па-другое, Вяйшнорыя можа стаць цудоўнай пляцоўкай для палітычнай сатыры.
Нядаўна скончыліся выбары ў «парлямэнт Вяйшнорыі».
Ужо можна пачытаць водгукі пра падман і падтасоўкі. Цудоўна. Вешайце на сайт відэа «Лебядзінага возера», а праз пару дзён заяўляйце што ГКЧП на чале з Ярмошынай зрынутае ).
Рэагуйце на рэальныя падзеі ў Беларусі: «адсутнасьць» дзедаўшчыны, напрыклад.
Па-трэцяе, «Вяйшнорыя» разам з фэйсбукам ды іншымі сацсеткамі плюс мэсынджарамі — гэта ня менш за 13 000 пракачаных, прасунутых юзэраў. Ня толькі спажыўцоў інфармацыі, але і патэнцыйных рэтрансьлятараў.
Асабіста я з сур’ёзам стаўлюся да фінансавага аналітыка Вадзма Іосуба ў ролі новаабранага дэпутата ў парлямэнт Вяйшнорыі. Вадзім Іосуб прасоўвае ідэю талера як нацыянальнай валюты, выступае за свабодны і лібэральны валютны рынак, за ўсе разьлікі на тэрыторыі Беларусі толькі ў нацыянальнай валюце. І гэтыя ідэі не выглядаюць жартам.
Праект Вяйшнорыя — гэта дадатковыя пляцоўкі для распаўсюду карыснай для грамадзтва інфармацыі, а ня толькі гульня.
Хоць гульня — гэта таксама карысна, мы ўсе вучыліся жыць праз гульні.
Магчыма, цяпер зможам павучыцца будаваць краіну праз гульню. Пакуль гульню.
Севярын Квяткоўскі, «Радыё Свабода»