Сяргей Законнікаў: Наспеў час паказаць народам, як іх рабуюць

Гэта будзе дзейсная агітацыя за пераход ад аўтарытарызму да дэмакратыі.

Усім вядомы народны выраз: «На злодзеі шапка гарыць». Падзеі ў краінах постсавецкага рэгіёна пастаянна даюць падставы згадваць трапныя словы. На высокапастаўленых махлярах шапкі даўно заняліся полымем і зырка гараць, але на трывожныя сігналы няма адпаведнай рэакцыі запалоханых народаў, пiша Сяргей Законнікаў для сайта sn-plus.com.

Чалавечае жыццё ўладкавана такім чынам, што без прыватнай уласнасці, без грошай мы абыходзіцца не можам. Яны патрэбны ўсім. Аднак здабываць іх людзі павінны сумленна, легальнымі, законнымі спосабамі.

У ХХ стагоддзі пры развале СССР адкрыліся шлюзы для працэсу лёгкай нажывы. У Беларусі і Расіі захапіліся пагоняй за багаццем усе, хто знаходзіўся ля размеркавальнікаў і ведаў дзе што ляжыць. Тут у адну плынь зліліся эканамісты «новай фармацыі», партыйныя наменклатуршчыкі, ружавашчокія камсамольскія важакі, чэкісты з «чыстымі рукамі», армейскае кіраўніцтва, прадстаўнікі праваахоўных органаў, юрыдычна падкаваныя махляры, крымінальнікі. Важнейшыя біблейскія запаведзі «Не забі!» і «Не ўкрадзі!» выпалі з жыцця. Паступова рабаванне народнай маёмасці і прыродных рэсурсаў, прыхватызацыя з перастрэлкамі, якія ў Расіі каштавалі звыш мільёна чалавечых жыццяў, заціхлі, перайшлі ў замаскіраваны стан. Што тычыцца Беларусі, то тут забойстваў было менш, нахабны захоп рэсурсаў і маёмасці ішоў больш спакойна.

Перыяд няўстойлівасці ў беларускім і расійскім грамадствах, панавання дзікага капіталізму працягваецца. Абедзве дзяржавы служаць не людзям, якія займаюцца навукай, вынаходзяць сучасныя тэхналогіі, вырабляюць тавары, пастаўляюць сельгаспрадукцыю, вучаць і лечаць, а толькі правіцелям і службоўцам «вертыкалі», што камандуюць, размяркоўваюць, кантралююць, а таксама алігархам і іншым прыўладным бізнесоўцам.

Беларусь і Расія не наладзілі нармальнае палітычнае жыццё, не стварылі адладжаную рынкавую эканоміку. Краіны, якія імкнуліся да дэмакратычнага развіцця, пасля ўсталявання аўтарытарызму спыніліся, вярнуліся ў застой. На абедзве нагі кульгае эканоміка, таленавітыя навукоўцы і спецыялісты ў галіне тэхналогій выязджаюць за мяжу, значна пагоршылася адукацыя і выхаванне маладога пакалення, не мае належнай матэрыяльнай базы і дастатковай колькасці падрыхтаваных кадраў медыцына.

Без перашкод развіваецца толькі працэс нажывы. Кінарэжысёр Ю. Мамін, які не вытрымаў адміністратыўнага ўціску і выехаў з Расіі ў ЗША, піша: «Когда видишь этих примитивных людей — всех этих Сечиных, понимаешь, какие они малознающие, невежественные. Думаешь: Боже мой, вот эти гоголевские персонажи руководят государством, до чего же они могут довести страну? Они сродни маргинальному, невежественному, грубому, матерящемуся населению, они такие же. Они снимали в самолете свою пьянку и бесстыдно выложили все в интернете...

Я не предполагал, что дойдет до такого в России. Путин и его команда развернулись в последнее десятилетие по-настоящему. Крайнее стяжательство, неимоверное расслоение общества, когда богатые в несколько тысяч раз богаче бедных, — это невероятно. Причем они кичатся, окружили себя заборами, гвардией, охраной».

Нельга сказаць, што ў дзвюх краінах не вядзецца змаганне з карупцыяй, крадзяжамі і хабарніцтвам. Тысячы начальнікаў сядзяць за кратамі. Але меч правасуддзя «сячэ галовы» выбарачна. Пад яго трапляюць толькі службоўцы, якія ў нажыве злачыннымі спосабамі зарваліся і ў нечым правініліся перад правіцелем. Хто не пераходзіць мяжы, могуць спаць спакойна. Што тычыцца прыбліжаных паслугачоў правіцеля і «грашовых кашалькоў», то іх чапаць нельга. Пра саміх узурпатараў улады няма чаго і казаць, яны ўвогуле сталі недатыкальнымі.

Удзел у гонцы за багаццем саміх аўтарытарных правіцеляў стаў згубным для развіцця краін. Яны да ўладкавання на троне не ўдзельнічалі ў палітычнай дзейнасці, не мелі сапраўднага арганізатарскага вопыту. Для таго, каб разумець іх сутнасць, трэба згадаць, чым яны займаліся. Кар’ерным дасягненнем аднаго было крэсла дырэктара саўгаса, а другога — змена службы ў КДБ на пасаду даручэнца ў кіраўніка мэрыі Ленінграда і размеркавальніка ліцэнзій на вываз сыравіны за мяжу.

Сутнасць дарослага чалавека, у якога сфарміраваліся характар, звычкі і паводзіны, практычна не мяняецца. Абодва правіцелі засталіся на былым узроўні, працягваюць ва ўсім быць проста дзялкамі-камерсантамі, адно толькі навучыліся лепей гаварыць, авалодалі прыёмамі дэмагогіі, шантажу і хітрасці. Вось і ўсё! А «герояў» з іх зрабіў тэлевізар, з якога яны не вылазяць. Значная частка беларусаў і расіян, нягледзячы на доступ да інтэрнэта, па-ранейшаму сядзіць ля «скрыні».

Я быў у многіх еўрапейскіх краінах, але нідзе не заўважыў у СМІ, не пачуў у размовах з людзьмі пра тое, што прэзідэнт або канцлер займаюцца гандлёвымі аперацыямі, жывёлагадоўчымі фермамі, машыннымі дварамі. Іх абавязак — пракладваць стратэгічны курс, астатнім займаюцца адпаведныя спецыялісты.

А як сябе паводзяць добра знаёмыя нам правіцелі? Яны ўсоўваюць нос у кожную шчыліну, кантралююць усё і ўсіх, укручваюцца ў эканамічныя здзелкі, апякуюць сваіх «грашовых кашалькоў» і лаяльных да іх бізнесоўцаў.

На іх адрас часта гучаць абвіначванні ў тым, што яны прысабечваюць грошы і нерухомасць, афармляючы іх на падстаўных асобаў. Аўтакраты ў адказ здзекліва пасміхаюцца і кажуць: «Шукайце! Калі знойдзеце, забірайце сабе!» Але спадзяванне на выключную засакрэчанасць багацця, на тое, што грамадзяне вераць «ліпавым» дэкларацыям і фальшывым клятвам, марныя.

У звязку з агрэсіўнымі выпадамі У. Пуціна супраць дэмакратычнага свету і захопам Расіяй чужых тэрыторый пошук схаваных ім грошай, палацаў, яхтаў і самалётаў (ЦРУ ЗША ацэньвае яго багацце за мяжой і на тэрыторыі Расіі сумай звыш 40 мільярдаў долараў) аднавіўся.

Цяпер Нацыянальная разведка, Міністэства фінансаў і Дзярждэпартамент ЗША «абавязаны ацаніць кошт актываў расійскага прэзідэнта і яго сям’і, а таксама вызначыць крыніцы іх прыбыткаў», акрамя таго расследаванне закране «палітыкаў і алігархаў, якія пасабляюць дзейнасці Пуціна». Заходнія палітыкі сур’ёзна намерыліся паказаць злачынную сквапнасць усіх «гнюсных палітычных дзеячаў, якія падрываюць дэмакратыю». Так што чарга дойдзе да кожнага!

Захад сваёй меркантыльнай беспрынцыповасцю і згодніцтвам у стаўленні да ўзурпатараў улады паспрыяў загону беларусаў і расіян у рабства. Добра, што сітуацыя, хоць крыху, але мяняецца ў лепшы бок.

Даўно наспеў час паказаць народам, як іх рабуюць. Заходнім спецыялістам трэба даводзіць расследаванні да канца, хопіць балбатні! Пасля канкрэтных фактаў і лічбаў дэмагогія ўзурпатараў пра клопат аб людзях адразу стане пшыкам, самы замбіраваны чалавек зразумее амаральную сутнасць «слуг народа». Гэта будзе дзейсная агітацыя за пераход ад аўтарытарызму да дэмакратыі.