Беларусы — пра пахаванне паўстанцаў Каліноўскага ў Вільні.
Эмоцыі, разважанні і меркаванні пра гістарычную падзею — развітанне з паўстанцамі ў Вільні — публікуе «Салідарнасць».
Максім Маханькоў:
— Для мяне гэта адназначна фотаздымак дня (аўтар — Надзея Бужан). Глыбока сімвалічна выглядае віцэ-прэм'ер у моры бел-чырвона-белых сцягоў у Вільні.
Можна колькі хочаш будаваць штучныя і ненатуральныя ідэалагічныя канструкцыі, «шліфаваць» гісторыю і памяць пад свае дробныя тактычныя інтарэсы, гандляваць фрагментамі суверэнітэту і проста ігнараваць пытанні ідэнтычнасці, але беларуская ідэя мацнейшая за ўсе гэтыя часовыя прыкрасці і паскудствы. Штучнае змые, ад яго нічога не застанецца, а Беларусь была, ёсць і будзе.
Дзмітры Гурневіч:
— Можна было б шмат пра што пісаць. Але тры рэчы кранулі найбольш. Калі труна з парэшткамі Каліноўскага пад сцягам з Пагоняй праехала побач. Гэта было як удар токам. І пачуццё гонару, што нас было тут сёння так шмат. А аб'ектыўна беларусам трапіць сюды было найцяжэй. Літоўцам належыцца падзяка за неверагодную цырымонію. Шчаслівы, што ў такія хвіліны ў Вільні. Надзвычай натхняльнае ўсё.
Андрэй Горват:
— Каліноўскі з паплечнікамі пахаваны як героі. Дзякуй вялікі ўсім, хто гэта зрабіў. Асобны дзякуй Радыё Свабода за жывы эфір.
Я вельмі спадзяюся, што Мураўёў Вешальнік увесь дзень вярцеўся ў труне.
Героі спачываюць, а мы будзем дарастаць да іх узроўню.