Някляеў: «Пра ўсіх нашых ластавак, якія ўскрылілі, каб разагнаць груганнё»
Пісьменнік і экс-кандыдат – беларускам.
О, беларускія паненкі!..
На крылах – белыя сукенкі,
На ножках – лёгкія балеткі,
У закаханых сэрцах – кветкі…
– Вось такімі, у белых сукенках з кветкамі, яны і выйшлі супраць чорнай зграі.., – пiша паэт Уладзімір Някляеў. – Я дасюль адчуваю непазбыўную віну перад імі. Мы не мусілі дапусціць, каб нехта падняў руку на нашых жанчын. На самае гожае і светлае, што ў нас ёсць. Але мы гэта дапусцілі. Больш за тое: мы не сталі паперадзе іх.
У Мандэльштама ў вершы «Сумерки свободы»:
Мы в легионы боевые
Связали ласточек…
Гэта пра Кацю Андрэеву, Кацярыну Барысевич, Дар’ю Чульцову, Марыю Калеснікаву, Алену Леўчанку, Вольгу Хіжанкову – пра ўсіх нашых ластавак, якія ўскрылілі, каб разагнаць груганнё, што засціла неба. І апынуліся ў клетках. Не ў залатых.
Я не кажу, што не было дастойных іх мужчын. Былі і ёсць. І ўсё ж, і ўсё ж, і ўсё ж...
Мала – павіншаваць іх з вясной!
Мала, стаўшы на калені, пацалаваць ім рукі.
Мы павінны выкупіць віну перад імі.
Прамоўленыя сэнсы ўсе, якія
Прамовіць людзям дадзена.
Марыя!
Прашу цябе, маўчы! Не паўтарай
Таго, што чуў ад розных і ад многіх –
Сляпых, глухіх, бязрукіх і бязногіх –
Пра смерць, пра грэх, пра пекла і пра рай.
Марыя! Толькі Бог адзін між намі.
Нікога больш. Нічога. Ты грахамі
Напоўнена спакусліва таму,
Што ўбачылася гэтакай Яму –
Такою стала пад Яго рукамі.
Такой і будзь, як Ён стварыў, малю!..
Як Ён, Марыя, я цябе люблю,
Як Ён, Марыя, я цябе кахаю,
Цалуючы, удыхваю душу,
І калі нават я з табой грашу,
Ягонымі рукамі абдымаю,
Ягонымі рукамі калышу.
Як Ён, табой любуюся… Марыя!
Усе твае грахі Гасподзь укрые,
Ты – сон Ягоны, ты – Ягоны міт,
І каяцца ні ў чым ты не павінна,
Як каяцца ні ў чым не мусіць гліна,
З якой паўстала грэшная Лаліт.
Ёсць ты і Ён. Астатняе – пустое,
І ў пустаце, калі захоча Бог,
Пераліецца грэшнае ў святое,
І Ён табе даруе нават тое,
Што ў райскім садзе дараваць не змог.
Марыя, спі! У Бога на плячы
Маўчы пра смерць і пра жыццё маўчы,
Бо ўсё сказалі мёртвыя й жывыя,
Бо ўсім, што ёсць і будзе на зямлі,
Напоўніліся сэнсы ўсе, калі
Бог выдыхнуў імя тваё,
Марыя…
