Уладзімір Някляеў: Пакінь мне, Госпадзі, надзею

Паэт і палітык прысвяціў верш абаронцам Курапат.

29 чэрвеня 2018 года былі арыштаваныя крыжы, якія беларусы везлі ў Курапаты, каб абараніць Нацыянальны мемарыял ад нячыстай сілы. Паэт і палітык Уладзімір Някляеў прысвяціў з гэтай нагоды верш абаронцам Курапат.

Крыжы

Арыштаваныя крыжы.

Нябесны Ойча, адкажы,

Ці час нам брацца за нажы,

Ці падстаўляць шчаку другую,

Як падстаўляе з году ў год

Яшчэ няспраўджаны народ,

Што сам з сабою варагуе?

Даруй нам, Божа. Не карай.

Хай сам сябе знішчае край,

Той родны кут, што так нам мілы,

Дзе ў храмах молімся чужых,

Дзе мёртвым сорамна за тых,

Хто зневажае іх магілы!

Даруйце нам, дзяды, бацькі…

Хай вам баляць, пякуць цвікі,

Якімі вы раскрыжаваны,

Хай Беларусь, уся ў слязах,

Пакуль мы таньчым на касцях,

Галосіць, ліжа вашы раны!

Няхай паміж крывавых вех

На здзек сыходзіць і на смех

Усё, што стала нашай доляй,

І хай знямее той народ,

Няхай той род ідзе на звод,

Які не заручыўся з Воляй!

Даруй смяротны грэх, Гасподзь!

Хай век не скінуць нам аброць,

Хамут, што самі мы надзелі!..

Хай прахам стануць дух і плоць,

Але пакінь надзею хоць,

Пакінь мне, Госпадзі, надзею…

29.06.2018, Курапаты.