Уладзімір Някляеў: Штодзённа што-небудзь рабіць дзеля таго, каб жыла Беларусь

Канспект гісторыі нашай краіны ад паэта і палітыка.

Пасля выступу ў Гародні паэт і палітык Уладзімір Някляеў занатаваў у «Фэйсбуку» уласны канспект гісторыі Беларусі:

Ведаеце, што трэба, каб жыла Беларусь?

Штодзённа што-небудзь рабіць дзеля гэтага.

І Беларусь будзе жыць!

Дзякуй Паўлу Мажэйку, які наладзіў беларускае жыццё ў Гародні, назваўшы яго Цэнтрам гарадскога жыцця, у якім і адбылася беларуская вечарына з прэзентацыяй кнігі Сяргея Шапрана «Някляеў. Незавершаная аўтабіяграфія».

Яшчэ дзякуй Алесю Краўцэвічу, у хаце якога мы далёка за поўнач гаварылі й гаварылі пра Беларусь і беларусаў, і дзе пад раніцу напісаўся «Канспект гісторыі Беларусі».

КАНСПЕКТ ГІСТОРЫІ БЕЛАРУСІ

Алесю Краўцэвічу

Крыжамі на полі карчы.

Я ў полі араты.

А ў хмарах мяне крумкачы

Цікуюць зацята.

Каб сэрцы маё разарваць

І выдзеўбаць вочы!..

Дык што мне: крычаць?! Ці маўчаць?

“Крычы. Але моўчкі”.

Маўчу. Бо запомніла кроў

На вечныя векі:

Як выйдзе мой крык з берагоў –

Скрывавяцца рэкі.

Зазвоняць над полем мячы,

Заціўкаюць кулі…

І кажа мне памяць: “Крычы!

Ды так, каб не чулі.

Бо ўсіх нас – касой! Як траву –

Ад краю да краю!..”

Я моўчкі крычу і жыву.

Я моўчкі ўміраю.

І некалі моўчкі радня

Спытаецца ў скрусе:

“А што гэта за цішыня

Над тым,

што было

Беларуссю?..”